Skip to main content

शिक्षा ऐनसित बाझिने गरी शिक्षक सेवा आयोग नियमावलीको नवौँ संशोधन

अनमोलमणि पौडेल / सरकारले शिक्षण अनुमति पत्र लिन अनिवार्य रुपमा शिक्षा शास्त्र संकाय अध्ययन गर्नु पर्ने व्यवस्था खारेज गरेको छ । शिक्षा ऐनसित बाझिने गरी शिक्षक सेवा आयोग नियमावलीको नवौँ संशोधन गरेर जुनसुकै संकाय अध्ययन गरेकाले पनि शिक्षण अनुमति पत्र पाउने व्यवस्था गरेको हो ।
यही माघ २६ गते जारी राजपत्रमा जनाइए अनुसार विज्ञान, गणित, लेखा, कम्प्युटर, सिभिल इन्जिनियरिंग, इलेक्ट्रिकल इन्जिनियरिंग, पशुपालन वा वाली विज्ञान विषयमा स्नातक गरेकाले माध्यमिक तहको शिक्षण अनुमति पत्रका लागि लिइने परीक्षा वा शिक्षकमा प्रतिस्पर्धा गर्न सक्नेछन् ।
यस्ता प्रतिस्पर्धी शिक्षक पदमा नियुक्त भएमा उनीहरुले नियुक्ति भएको ५ वर्षभित्र शिक्षा विषयमा कम्तीमा १० महिना वा सो सरहको तालिम लिइसक्नु पर्ने संसोधित नियमावलीमा उल्लेख छ । शिक्षक तालिमको प्रभाव कक्षा कोठामा नपुगेको र त्यसले शिक्षण सिकाइमा कुनै परिवर्तन नगरेकाले त्यसको औचित्य नरहेको भन्ने निष्कर्षका अध्ययनहरु आइरहेका बेला सरकारले तालिमलाई प्राथमिकतामा राखेर नियमावलीको विवादास्पद संसोधन गरेको हो । शिक्षा विभागका अनुसार हाल सम्म सामुदायिक विद्यलायका ९८ प्रतिशत शिक्षक तलिम प्राप्त छन् । विभागका लागि शिक्षाविद् डा. विष्णु कार्की नेतृत्वको टोलीले गरेको एक अध्ययनले भने तालिमको उपयोग कक्षा कोठामा नभएको देखाएको छ ।
ऐन सित बाझिएकाले कसैले अदालतमा कानुनी उपचार खोजे संशोधित नियमावलीको वैधानिकतामा प्रश्न उठ्ने अधिकारीहरुले बताएका छन् । शिक्षा ऐनको दफा ११ ड मा अध्यापन अनुमतिपत्र लिनु पर्ने व्यवस्था बारे उल्लेख छ । उप दफा १ मा  ‘ऐन प्रारम्भ भएपछि आयोगबाट अध्यापन अनुमतिपत्र नलिइ कसैले पनि शिक्षक पदकालागि उम्मेदवार हुन पाउने छैन’ उल्लेख छ ।
ऐन कार्यान्वयन हुदाँका बखत कार्यरत शिक्षकलाइ ६ महिनाभित्र अस्थायी अनुमतिपत्र दिने र ५ वर्ष भित्र उनीहरुले शिक्षक सेवा आयोगबाट स्थायी अनुमतिपत्र लिनु पर्ने उल्लेख छ । त्यस्तै उप दफा ६ मा ‘म्यादभित्र स्थायी अध्यापन अनुमतिपत्र लिन नसकेमा अस्थायी शिक्षकहरु स्वत अवकास हुने छन् भने स्थायी शिक्षक लाइ तोकिए बमोजिम अवकास दिइनेछ’ भनेर लेखिएको छ । दुर्गम क्षेत्रका लागि यो व्यवस्था कडाइका साथ लागू गरिएको छैन ।
सरकारले २०२३ सालमा पहिलो पल्ट शिक्षण अनुमति पत्रको व्यवस्था सुरु गरेको थियो । त्यसको प्रभावकारी कार्यान्वयन हुन सकेको थिएन । उच्च स्तरीय शिक्षा आयोग २०५५ र २०५८ को अर्को शिक्षा आयोगको सुझाव पछि सरकारले शिक्षा ऐनको सातौं संशोधन गरेर २०५८ सालदेखि शिक्षण अनुमति पत्रको व्यवस्था गरेको हो । यस अवधीमा करिव साढे ६ लाखले शिक्षण अनुमतिपत्र लिएको आयोगले जनाएको छ ।
सरकारले शिक्षण अनुमति पत्रका लागि शिक्षा शास्त्र संकाय अध्ययन आवश्यक नरहने व्यवस्था गरेपछि विश्वविद्यालयको उक्त संकायको औचित्य माथिनै प्रश्न उब्जेको छ । सबैभन्दा बढी विद्यार्थी अनुतीर्ण हुने गणित, अंग्रेजी र विज्ञान शिक्षकले समेत लाइसेन्स लिनु नपर्ने व्यवस्थाले समस्या झन् बढ्ने संभावना उत्तिकै रहन्छ ।
शिक्षा विभागले कक्षा ८ र १० मा गरेको सिकाइ उपलब्धिको मापनले पनि सामुदायिक विद्यालयका विद्यार्थीको अंग्रेजी, गणित र विज्ञानको सिकाइ उपलब्धि कमजोर रहेको देखाएको छ । सिकाइ कमजोर हुनुमा शिक्षकको शिक्षण सिकाइ क्रियाकलाप पनि दोषी रहेको शिक्षाविद् तीर्थ खनियाँले केही वर्ष अघि गरेको अध्ययनले देखाएको थियो ।
एकजना शिक्षा विश्लेषक देवीराम आचार्यले लाइसेन्स लिएका र नलिएका शिक्षकले सिकाइ वीचको फरक बारे खास अध्ययन नभएकाले प्रभावकारिताबारे किटान गर्नु भन्दा यसलाई राष्ट्रिय बहसका रुपमा लैजानु पर्ने बताए ।
‘सबैभन्दा धेरै विद्यार्थीको सिकाइ सुधार्नु पर्ने र दक्ष शिक्षक चाहिने अंग्रेजी, विज्ञान, गणित जस्ता विषयमा तालिम वा शिक्षा शास्त्रको अध्ययन नचहिने हो भने अरु साधारण विषय शिक्षणका लागि किन लाइसेन्स चाहियो भन्ने सवाल आउँछ,’ उनले एडु खबरसित भने, ‘यद्यपि लाइसेन्सले लाइसेन्स पाउने व्यक्तिको सीप परीक्षण नगरेको पनि हामीले बिर्सिनु हुदैन । लाइसेन्स परीक्षा पनि कण्ठस्थ गर्ने ज्ञानको परीक्षामा सीमित थियो । शिक्षण ज्ञानभन्दा सीप धेरै हो भन्ने हामीले बुझ्न ढिला गररहेका छौं । देशलाई दक्ष शिक्षक चाहिएको हो भने तालिम अथवा शिक्षा शास्त्र संकायको अध्ययन चाहिँदैन । तर शिक्षण लाइसेन्सको परीक्षा प्रणालीमा ज्ञान होइन सीप परीक्षण हुने गरी ठूलै परिवर्तन गर्नु जरुरी छ ।’
- See more at: http://edukhabar.com/index.php/student/734-2015-02-12-10-32-30#sthash.Z4yhKib8.dpuf

Popular posts from this blog

प्राबिधिक शिक्षा

प्राबिधिक शिक्षा देश बिकासको आधार कुनै प्रविधिसँग सम्बन्धित भएर हासिल गरिने व्यावसायिक ज्ञानलाई प्राविधिक शिक्षा भनिन्छ । सामान्यतया शिक्षाको अर्थ ज्ञान आर्जन गर्नु वा केही सिक्नु भन्ने हो । शिक्षाले नै मानिसलाई कुनै विषयमा निष्णात वा पारङ्गत बनाउँछ । यसकारण यन्त्र, उपकरण, मेसिन, उदोगधन्दा, कलकारखाना लगायतका विभिन्न प्रविधिसँग सम्बन्धित ज्ञानलाई प्राविधिक शिक्षा भनिन्छ । यस्तो शिक्षा वर्तमानको आवश्यकता बनेको छ । प्राविधिक शिक्षाको माध्यमबाट वर्तमान समयमा व्यक्तिले आफ्नो आर्थिक स्थिति सुदृढ बनाई राष्ट्रिय अर्थतन्त्रमा समेत योगदान गर्नसक्छ । वर्तमान समय विज्ञान र प्रविधिको समय हो । मुलुकको विकासका लागि भौतिक तथा प्राकृतिक साधन स्रोतको जति मात्रामा भूमिका रहन्छ त्यो भन्दा बढी भूमिका जनशक्ति वा मानवशक्तिको रहन्छ । देश विकासमा महत्वपूर्ण भूमिका निर्वाह गर्ने मानवीय पूँजी निर्माणका लागि प्राविधिक शिक्षा अपरिहार्य छ । प्राविधिक ज्ञान आर्जन गरेको व्यक्तिले मात्र प्राकृतिक साधन र स्रोतको समुचित उपयोग गरी मानवकल्याणका निमित्त योगदान दिनसक्छ । हाम्रो देश नेपाल विश्वका अन्य कतिपय मुलुकको दाँजोम

कार्यमूलक अनुसन्धान सम्बन्धि जानकारी र केही नमुनाहरु

एक्सन रिसर्च  सन् १९०३ पश्चात् कार्यमूलक अनुसन्धानको प्रयोग शैक्षिक क्षेत्रमा सुरुआत भएको हो । अधिकांश शिक्षकहरु स्वयम्मा एक्सन प्लान, एक्सन रिसर्च, प्रोजेक्ट वर्क जस्ता टर्महरुमा अलमलमा परेको वा एकै प्रकारले व्याख्या गर्ने र बुझ्ने गरेको समेत पाइएको छ ।विशेषतः शिक्षण सिकाइ प्रक्रियाको सिलसिलामा शिक्षकले फेस गर्नुपरेका समस्याहरु समाधान गर्नका लागि कार्यमूलक अनुसन्धान गर्ने र उक्त अनुसन्धानबाट शिक्षण सिकाइमा आएको सुधारसहितको प्रतिवेदन प्रस्तुति एक महत्वपूर्ण शैक्षिक पक्षमा हामी शिक्षण पेसाकर्मीहरु जुटिरहेका छौं । शैक्षिक स्तरीयतामा अभिवृद्धि सहितको कक्षाकोठाको क्रियाकलापमा सहजता र सरलता स्थापना गर्दै दैनिक शैक्षिक क्रियाकलाप समस्यामूक्त बनाउने काम नै एक्सन रिसर्चको अभिष्ट हो । यो गरेर सिक्ने विधि हो । एक्सन रिसर्च के हो ? एक्सन रिसर्चको व्यापक परिभाषा र अर्थको सहजीकरण लामो र विस्तृत विषय हो । संक्षिप्तमा त पहिचान हुनु जरुरी छ नै । खासगरी शिक्षकद्वारा गरिने सोधपुछमा आधारित अनुसन्धान र अभ्यासबाट परीक्षण हुँदै नयाँ प्रयोगको कार्यान्वयन, तुलनात्मक नतिजा विश्लेषण माध्यमबाट शिक्ष

गणितमा अधिकांश विद्यार्थीहरु असफल हुनुका कारण र समाधानका उपायहरु

भूमिराज शर्मा गणितमा अधिकांश विद्यार्थीहरु असफल हुनुका कारण र समाधानका उपायहरु                               गणित अंकहरुको विज्ञान हो । वर्तमान परिवेशमा गणित केवल अंकहरुको विज्ञान मात्र होइन यो त मानव जीवन हो । जीवनको हरेक पलसँग गणित जोडिएको छ । हरेक विषयको विषयगत ज्ञान गणितको अध्ययन विना पूरा हुदैन । त्यसैले भनिन्छ गणित शिक्षाको मूल जरा हो । गणितीय ज्ञान विना कुनै पनि ज्ञान संभव छैन । मानव जीवनको मेरुदण्ड जस्तै शिक्षाको मेरुदण्ड गणित नै हो । गणितको विकास नभैकन विज्ञान र प्रविधिको विकास हुदैन, विज्ञान र प्रविधिको विकास बिना राष्ट्रको विकास सम्भव हुँदैन ।            मानवीय क्रियाकलापको अन्र्तनिहित शक्ति गणितमा नै निहित छ । विश्वका हरेक पक्षहरुमा गणितको अध्ययन र उपस्थिति जरुरी छ । विद्यार्थीहरुको बुद्घिमत्ताको परीक्षण पनि गणितीय साधनकै प्रयोगले गर्न सकिन्छ । कुनै विद्यार्थी गणितमा कमजोर छ भने उसले हरेक विषयमा आफूलाई कमजोर महसुस गरी आत्मविश्वास विहीन बन्छ तर गणितमा अब्बल विद्यार्थी आफूलाई हरेक विषयमा अब्बल रहेको प्रमाणित गर्न सक्छ र आफूलाई आत्मविश्वासले भर्न सक्छ । तसर्थ मानव